I
Igande besta goizean
Zagoen arrantzale bat
Sagardi baten azpian.
Bere gogotan zagon pentsatzen
Zoin zuen bizi tristea,
Zenbat pena negar zenbat,
Bihotza zauriz betea
Zuen uretan ixurtzen.
II
Mariñelek itsasoan
Ederki bere bizitza
Arkitzen dute lanean.
Baiñan geienek dute kausitzen
Arroketan itzulirik,
Itotzean eriotza:
Eien negarrez beterik
Itsasoa da gazitzen
III
Gizonaren negar miñak
Ur gozoak mintzen ditu.
Mendi kozkor, lur berdinak,
Gaztelu, etxol, mundu osoa
Darabil marrask anditan:
Nihork ezin du neurritu
Arimak daukan barnean,
Negarrezko itsasoa.
IV
Guk egin utsak zer dire
Gure griñaren aurrean!
Odolez estaltzen dire.
Sagardo gozoz azten garela!
Arrantzale jaungoikoak
Arnoa eran ondoan
Guregatik, amulsuak
Ixuri zuen odola.
V
Sagardoaren barnean
Etxeko nahi gabeak
Arkitzen dire maizean.
Itsas andiko mendebaletik
Maiz ateratzen bagare,
Aurren artean tristeak
Penetan erortzen gare,
Oiu, negarrek arturik.
VI
Arrantzalea zagoen
Asmu beltzetan tristerik
Bainan kolpez alxatu zen.
Sagar arbola lorez betea
Zaukan begien aurrean:
Eta kuxian pizturik
Sentitu zuen barnean
Bihotzen pake maitea.
VII
Orduan penak utzirik
Alegeratzen asi zen,
Kantuz eman zen pozturik:
Arbol maitea, frutu gozoa!
Zuk dezu pizten odola,
Zuk nere zañak berotzen,
Su berri batek bezala
Ernetzen bihotz osoa.
VIII
Itsasoko ur gazitan
Mihia mintzen badugu
Eztitzen dugu zu baitan
Zeren gatzaren gustu garratza
Gozoki duzu leguntzen,
Zurekin artzen badegu
Eta batean ddastatzen
Frigiturikan legatza.
IX
Atozte! adiskideak!
Gaur miñak aztu detzagun
Eskutan baso beteak.
Eran detzagun sagar arnoan
Gure negar negukoak,
Guziek ito detzagun
Bihotzen asmu gaiztoak
Baso distiant ondoan.
X
Geiegi dugu sofritu.
Nik ez dut orain azturen
Arrañik ezin arkitu.
Goizetik arrats deusik saretan,
Arrañik ez itsasoan,
Ikus dezagun bederen
Ea diren sagardoan
Artu detzagun xurrupan.
XI
Aal balitz izaitea
Munduan bizi berdiña,
Gure Jaungoiko maitea.
Mende guzitan jaun betikoa,
Itsasoan garenean
Iguzu beti sardiña
Eta gero leiorrean
Sagardo gozo naikoa.
XII
Ederki penitentzia
Egiten dugu neguan,
Ar zazu pazientzia.
Barur anditan beti bornuan
Egoiten gara bustiak,
Asko sofritu ondoan
Ezar gaitzatzu guziak
Salbamenduko portuan.