On Kosme Damian Txurrukako
nere adiskide errespetagarriari
Egun goiz aldeko illunar xurian,
Mendien erdiko iduzki-sorgian
Piztu da lorios, gure Jaun andia!
Erran zagun beaz, pozik: «Alleluia».
Goizik ernaturik Madalen maitea,
Mendian zabiltza nigarrez betea,
Zeren utsa beita Jaunaren obia!
Bainan piztua da, pozik: «Alleluia!».
Zuk uste zinduen galdu zinduela
Zuretzat emanik mendian odola,
Bainan or dakazu, zure Jaun garbia,
Biotzen egizu, pozik: «Alleluia!».
Baratze-zain on bat ikusi zinduen
Jaunaren itxura arpegian zuen
Aditu orduko aren boz eztia
Zure biotz onak, dio: «Alleluia!».
«Zuk dakazu, Jauna, diozu, gorderik;
Non da? ura gabe, ez dakat gozorik!»
Jardesten zaitu eztiki: «Maria!...»
Eta zuk biotzez, pozik: «Alleluia!».
Aingeru xuri bat obi kanttalian,
Jarririkan dago arrien gainean,
Irakusten digu illoial xuria,
Jaunaren gorputzaz utsa: «Alleluia!».
Ementxet ez dago Jaunarik geiago!
Dio; alxatu da mendiez gorago
Etsaien erditik, gure Iduzkia!
Ama ikusterat gan da «Alleluia!».
Ama damutua non duzu semea?
Eder eldu zaitzu, zure on lorea?
Orain zuk dakazu zorion andia
Erran zazu beaz, pozik: «Alleluia!».
Semea galdurik zurea ninduzun,
Bainan pekatuaz, bi semez alargun
Egin ziñan, Ama! Jesusen bizia
Piztu da ni baitan. Ama! «Alleluia!».
Harispe, apeza
1886ko apirilaren 21. eguna